შეიხ აბდულლაჰ ებუ ბუთაინს ჰკითხეს:
კითხვა: რა მნიშვნელობა აქვს ლაა ილააჰე ილლელლაჰს? როგორია მსთი მდგომარეობა, ვინც ამ სიტყვას ამბობს და ალლაჰის გარდა სხვა სათაყვანებლებს არ უარყოფს? ვინც შუამავალს ან რომელიმე წმინდანს ევედრება მის მიერ წარმოთქმულ ამ სიტყვებს რა სარგებლობის მოტანა შეუძლია მისთვის? თუ მიუხედავად იმისა რომ ამ სიტყვებს ამბობს იგი მისი სისხლი და ქონება მაინც მუბაჰი გახდება?
პასუხი: არაბული ენის ყველა სპეციალისტი, მუფესსირები და ფაქიჰები ყველა სიტყვა ილაჰს შემდეგნაირად ნმარტავენ: ეს არის სათაყვანებელი, ღვთაებს, რომელიც თაყვანისცემასა და მორჩილებას იმსახუღებს, რომელსაც აკრძალვისა და ნების დართვის უფლება გააჩნია. სიტყვა იბადეთს კი ზოგიერთი ალიმი შემდეგნაირად ნმარტავს: "იბადეთი არის ის წესები, რომელსაც შარიათი ბრძანებს და არა ტრადიცია ან ჩვევა. სელეფთაგან იბადეთის ყველაზე ცნობილი განმარტება არის მორჩილება. ამაში ვაჯიბისა და მენდუბის სახით ბრძანებების შესრულება, ჰარამისა და მექრუჰის სახით აკრძალულებზე მორიდება და მისგან შორს დგომა შედის.
ვინც დუა, სეჯდე, ყურბანი, შესაწირი და მსგავსი ღვთისმსახურებები ალლაჰის გარდა სხვისთვის შეასრულოს ის მუშრიქია. ლაა ილააჰე ილლელლაჰი ალლაჰის გარდა სხვათა მიმართ იბადეთის უარყოფას მოითხოვს. რადგანაც ლაა ილააჰე ილლელლაჰის მნიშვნელობა იბადეთის მხოლოდ და მხოლოდ ერთადერთი სლლაჰისთვის შესრულების მტკიცებულებაა და ამასთანავე მის გარდა სხვა ნებისმიერი სათაყვანებლისგან შორს დგომაა. მის გარდა სხვა სათაყვანებლის უარყოფაც ამას ნიშნავს. მის გარდა სხვა სათაყვანებლის უარყოფა კი მათგან შორს დგომა, მათი ბათილად ცნობაა. უზენაესი ალლაჰის შემდეგი ბრძანების მნიშვნელობაც ეს არის, რომელშიც ტაღუთის უარყოფას გვიბრძანებს:
"ვინც უარყოს ტაღუთი და ირწმუნოს ალლაჰი ის უკვე ჩაეჭიდა მტკიცე რგოლს." (სურა ბაყარა, 2/256-ე აიათი.)
ტაღუთი ალლაჰის გარდა ნებისმიერი სათაყვანებლისა და მორჩილების ობიექტის სახელია. რადგან უზენაესი ალლაჰი შემდეგნაირად ბრძანებს:
"უეჭველად ჩვენ ყველა ხალხს წარმოვუგზავნეთ შუამავალი რათა მოეწოდებინათ, მხოლოდ ალლაჰს ეთაყვანეთ და ტაღუთს განუდექითო." (სურა ნაჰლ, 36-ე აიათი.)
შუამავლის (ს.ა.ვ.) საჰიჰი ჰადისიც იგივეს ამბობს:
"ვონც იტყვის ლაა ილააჰე ილლელლაჰ და ალლაჰის გარდა სხვა ყველა სათაყვანებელს უარყოფს, მისი სისხლიც და ქონებაც ხელშეუძებელია. მისი საქმე ალლაჰზეა მინდობილი."
ამ ჰადისში "და ალლაჰის გარდა სხვა ყველა სათაყვანებელი უარყოს." წინადადება დამატშბითი განმარტებაა. რადგანაც ლაა ილააჰე ილლელლაჰ ისედაც ალლაჰის გარდა სხვა ნებისმიერი სათაყვანებლის უარყოფას ნიშნავს.
ვინც ლაა ილააჰე ილლელლაჰს იტყვის და ამის შემდეგ მიცვალებულებს, მისგან შორს მყოფებს ევედრება, სურვილების შესრულებას ან სირთულის მოგვარებას სთხოვს, შესაწირით, ყურბნით და მსგავსი დიდი შირქით მათთან დაახლოებას, მათი გულის მოგებას ცდილობს, ასეთი პიროვნება დაგვეთანხმება თუ არ დაგვეთანხმება მაინც მუშრიქია.
"უეჭველად ალლაჰი მისდამი თანაზიარის გაჩენას არ პატიობს." (სურა ნისა, 4/48-ე აიათი.)
"ვინც თანაზიარი გაუჩინოს ალლაჰს, მისთვის სამოთხე ჰარამია, აუცილებლად ჯოჯოხეთში შევა." (სურა მაიდე, 5/72-ე აიათი.)
ამგვარი საქმეები ყველა შირქია მისი ჩამდენი კი მუშრიქია.
თუმცა როგორც შეიხულ ისლამი იბნი თეიმიე (რ.ჰ.) ამბობს მანამ ვწრ ვიტყვით კონკრეტულ პიროვნებაზე "ეს ქაა ფირია" სანამ მას არ ავუხსნით იმას, რაც მოგვიტანა მუჰამმედ შუამავალმა (ს.ა.ვ.). თუ ახსნის შემდეგ კვლავ ჯიუტურად აგრძელებს იგივე ქუფრსა და შირქს მაშინ დავასკვნით რომ ქააფირია, მისი სისხლიც და ქონებაც ჰალალად ჩაითვლება. უზენაესი ალლაჰი შემდეგნაირად ბრძანებს:
"ებრძოლეთ მანამ, სანამ ფითნა (შირქი) აღარ იქნება დინი მხოლოდ ალლაჰისა არ იქნება. (სურა ენფალ, 39-ე აიათი.)
თუ სადმე ალლაჰის გარდა სხვა სათაყვანებელი კერპი არსებობს, ამ კერპის და შირქის გასანადგურებლად და დინის მხოლოდ ალლაჰზე მისაძღვნელად ბრძოლაა საჭირო.
დუა დინია. უზენაესი ალლაჰი დუას როგირც დინი ისე მოიხსენებს თავის წმინდა წიგნში:
"როდესაც გემში სხდებიან დინს (ანუ დუა, ვედრებას) მხოლოდ ალლაჰს უძღვნიან და მას ევედრებიან." (სურა ანქებუთ, 64-ე აიათი.)
ალლაჰის შუამავალიც (ს.ა.ვ.) ასე ბრძანებს:
"მე ვარ წარღვნის წინ ხმლით წარმოგზავნილი, რათა ვობრძოლო მანამ სანამ ყოველგვარი თანაზიარის გარეშე თაყვანს არ სცემენ ალლაჰს."
ამის მიხედვით ეს ხმალი აღიმართება იმაზე ვინც ალლაჰის გარდა სხვას სცემს თაყვანს.
ალლაჰმა ყველაფერი უკეთესად იცის!
წყარო: დურრუ'ს-სენიიე (2/312).
|
