ხალხის გასაცინად ტყუილის თქმა

وعن بهز بن حكيم عن أبيه عن جده أن رسول الله - صلى الله عليه وسلم - قال: ((ويل لمن يحدث فيكذب ليضحك به القوم، ويل له، ويل له)) وإسناده حسن، وفي هذا الحديث ذم الكذب في المزاح). سنن أبي داود في سننه برقم(4990)؛ مسند أحمد بن حنبل برقم(20058) وقال شعيب الأرنؤوط : إسناده حسن؛ وحسنه الألباني في الجامع الصغير وزيادته برقم(13092)؛ وفي صحيح الجامع برقم 7136

ბაჰზ ბინ ჰაქიმისგან ის თავისი მამისგან ის კიდე თავისი ბაბუასგან გადმოგვცემს: ალლაჰის შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და სალამი მას) ბრძანა: ვაი იმ კაცს ვინც საუბრობს და იტყუება რათა გააცინოს ხალხი. ვაი იმას, ვაი იმას."[1]  (ამ ჰადისის სენედი ჰასენია და ამ ჰადისში გაკიცხულია ხუმრობით ტყუილის თქმა. შუღაიბ ელბანიმ ეს ჰადისი ჰასენად ჩათვალა და თავის ნაშრომში “ჯამიღულ საღირ”-ში შეიტანა 13092 ნომრით, ხოლო “საჰიჰი-ლ ჯამიღ”-ში 7136 ნომრით.)

ვედრება განკურნებისთვის

მუჰამმედ ბინ ჰათიბი (კმაყოფილი იყოს ალლაჰი მისგან) გადმოგვცემს:

-ხელში (ცხელი) ქვაბი ავიღე და ხელი დავიწვი, დედამ ერთ კაცთან წამიყვანა, რომელიც იმ დროს ჯებბანე-ში (ადგილის სახელი) იჯდა და მას ასე უთხრა:

- ალლაჰის შუამავალო! მან:

-لَبَّيْكَ وَ سَعْدَيْكَ

(ლებბეიქე ვე სა’დეიქე) უპასუხა. შემდეგ მე მასტან ახლოს მიმიყვანა. ჩემთვის გაუგებარ რამეს კითხულობდა და ზედ უბერავდა. შემდეგ დედას ვკითხე თუ რას ამბობდა; დედამ მიპასუხა:

-ის ასე ამბობდა:

أَذْهِبْ الْبَاسَ رَبَّ النَّاسِ بِيَدِكَ الِشِّفَاءُ لَا شَافِي إِلَّا أَنْتَ

(ეზჰიბ ელ-ბაასე რაბბე ნნაასი ბი იედიქე შშიფააუ ლაა შააფიი ილლაა ენთე) ადამიანთა უფალო! მწუხარება გაუქარწყლე! შენს ხელთაა შვება და არ არსებობს შენს გარდა სხვა მკურნალი.[2] (ჰადისის ისნადი საჰიჰია რომელსაც აჰმედ ბინ ჰანბელი თავის მუსნედში (IV, 259) გადმოგვცემს)

მუსლიმანი მუსლიმანის ძმაა

‏ عَنِ بْنَ عُمَرَ رَضِي الله عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلّٰى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: “ اَلْمُسْلِمُ أَخُو الْمُسْلِمِ: لاَ يَظْلِمُهُ وَلاَ يُسْلِمُهُ. وَمَنْ كَانَ فِي حَاجَةِ أَخِيهِ كَانَ اللهُ فِي حَاجَتِهِ، وَمَنْ فَرَّجَ عَنْ مُسْلِمٍ كُرْبَةً فَرَّجَ اللهُ عَنْهُ كُرْبَةً مِنْ كُرَبِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ، وَمَنْ سَتَرَ مُسْلِمًا سَتَرَهُ اللهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ”

ებუ ჰურეირესგან (კმაყოფილი იყოს ალლაჰი მისგან) ალლაჰის შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და სალამი მას) ბრძანა: „მუსლიმანი მუსლიმანის ძმაა იმას უსამართლოდ არ მოექცევა; მტერზე არგაცვლის. ვინც მუსლიმან ძმას დახმარებას გაუწევს, მას ალლაჰი დაეხმარება. ვინც მუსლიმან ძმას გასაჭირში ყოფნისას სირთულეებს მოუგვარებს, მას განკითხვის დღეს ალლჰი მოუგვარებს სირთულეს. ვინც მუსლიმანი ძმის ნაკლს დაფარავს, მის ნაკლს განკითხვის დღეს ალლაჰი დაფარავს.„[2]

[1]  დარიმი, ისთიზან 66; აჰმედ ბინ ჰანბელ, V, 3, 5, 7 (20058); თირმიზი, ზუჰდ 10. სუნენ-ი ებუ დავუდ, ედებ 88/4990.

[2]  იმამი ნესაი, ამელულ იევმ ვე-ლლეილე, ჰადისის ნომერი 187.

[3] ბუჰარი, მეზალიმ 3; მუსლიმ, ბირრ 58.